cultuurSHOCK
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Roos
09 Februari 2010 | Ghana, Kumasi
Lieve gelovigen, god bless you! - ja het inburgeringsproces is begonnen -
Ik hoop tenminste dat jullie nog geloven in mij en deze missie want ikzelf was er vandaag niet meer zo zeker van.
Misschien ligt het aan de cultuurshock of misschien aan het beeld van mij s’avonds cocktails drinkend in een gezellig barretje dat vandaag officieel aan diggelen is gegaan…maar ik had het zwaar vandaag!!
Ik weet nog mijn eerste weekend in Ecuador, toen dacht ik dat ik mezelf nog nooit zo zielig en alleen op de wereld had gevoeld. Dat had ik vandaag weer. Ik denk dat mijn zelfmeelij-hoogtijdag (wauw is dat een woord?) door de drukte een week is uitgesteld en nu met dubbele kracht is aangekomen.
Maar laat ik jullie eerst op de hoogte brengen van de afgelopen dagen. Zaterdag ben ik het Ans, John en Gubela (mijn collegas van het project) naar een cultureel marktje geweest. Daar hadden ze zoveel mooie dingen dat ik er helemaal hebberig van werd. Uiteindelijk heb ik me heel netjes ingehouden en alleen wat oorbellen, een tas en een waaier gekocht. Terwijl ik eigenlijk allemaal andere nuttige dingen zoals grote houten gitaren wou kopen. :P Diezelfde dag vertrokken John en Gubela en ook Ans heeft gisteren Kumasi verlaten. Gelukkig was Deborah mijn studentenhuisgenootje uit Amsterdam zondag aangekomen zodat ik niet te erg last had van het ‘lege-nest sydroom’ (of is dat alleen als je kinderen hebt? Nou ja… zo voelde het in ieder geval). Zij is een heel gezellige meid en ik ben blij dat ze maar 2 deuren verderop woont. Ja, want ik ben verhuisd naar het studentenhuis!
Ik zag er eerst een beetje tegenop omdat het een week geleden was dat ik het gezien had en het in mijn hoofd was uitgegroeid tot een ontzettend armoedig krot. Maar dat viel echt alles mee! Deborah en ik hebben alle2 een eigen kamer in dezelfde gang, met eigen wc en douche nog wel… Al snel hebben we als ware interieurstylisten onze eigen draai eraan gegeven en nu zijn het 2 gezellige kamertjes geworden. (wat een paar sjaaltjes en tijdschriftplaatjes al niet kunnen doen)
Daarna gingen we de buurt verkennen en helaas vullen we elkaar in richtingsgevoel niet bepaald aan dus zijn we verdwaald. Stom genoeg wisten we niet hoe onze hostel heet en moesten we een uur door de 40 graden hitte ronddolen tot we het weer vonden.
Maandag hebben we mijn taken besproken en ik denk dat ik het lekker duk ga krijgen maar dat het allemaal wel goed komt. Ik moet onder andere studenten hier helpen met hun onderzoeksvoorstel, een framework maken voor mogelijke sponsoren voor het project, 2 rapporten schrijven en in kaart brengen wat er al bekend is en wat nog gedaan moet worden. Wat ook wel leuk is, is dat ik ook met iemand mee mag als die communties en patiëntenorganisaties gaat bezoeken!
Het is me deze dagen buiten de campus wel opgevallen hoe arm het hier is…Op sommige plaatsen zijn open riolen wat echt goor is en heel erg stinkt. Ontzettend veel mensen staan langs te weg te bedelen of dingen te verkopen of liggen op de grond te slapen.
Ik denk dat alle indrukken vandaag even te veel bij elkaar waren maar gelukkig zijn er leuke dingen om naar uit te kijken. Het zou ook aan een slaaptekort kunnen liggen. Want ze zijn hier misschien arm, ze kunnen hier wel lopen geinen tot diep in de nacht. De wanden zijn zo dun dat het lijkt alsof ze midden in mijn kamer staan. Gisteren leek het een rustig nachtje te worden..ik viel bijna in slaap tot ik wakker werd van harde ‘muziek’ !!! Blijkt dat de jongen tegenover mij een keybord heeft en daar graag snachts orgelakkoorden op oefent..lang leve de oordopjes!
Verder hoeven jullie je geen zorgen te maken hoor…ik voel me alweer een heel stuk beter en ik heb met deborah al wat leuke uitstapjes bedacht!
Koes van Roeees
Ik hoop tenminste dat jullie nog geloven in mij en deze missie want ikzelf was er vandaag niet meer zo zeker van.
Misschien ligt het aan de cultuurshock of misschien aan het beeld van mij s’avonds cocktails drinkend in een gezellig barretje dat vandaag officieel aan diggelen is gegaan…maar ik had het zwaar vandaag!!
Ik weet nog mijn eerste weekend in Ecuador, toen dacht ik dat ik mezelf nog nooit zo zielig en alleen op de wereld had gevoeld. Dat had ik vandaag weer. Ik denk dat mijn zelfmeelij-hoogtijdag (wauw is dat een woord?) door de drukte een week is uitgesteld en nu met dubbele kracht is aangekomen.
Maar laat ik jullie eerst op de hoogte brengen van de afgelopen dagen. Zaterdag ben ik het Ans, John en Gubela (mijn collegas van het project) naar een cultureel marktje geweest. Daar hadden ze zoveel mooie dingen dat ik er helemaal hebberig van werd. Uiteindelijk heb ik me heel netjes ingehouden en alleen wat oorbellen, een tas en een waaier gekocht. Terwijl ik eigenlijk allemaal andere nuttige dingen zoals grote houten gitaren wou kopen. :P Diezelfde dag vertrokken John en Gubela en ook Ans heeft gisteren Kumasi verlaten. Gelukkig was Deborah mijn studentenhuisgenootje uit Amsterdam zondag aangekomen zodat ik niet te erg last had van het ‘lege-nest sydroom’ (of is dat alleen als je kinderen hebt? Nou ja… zo voelde het in ieder geval). Zij is een heel gezellige meid en ik ben blij dat ze maar 2 deuren verderop woont. Ja, want ik ben verhuisd naar het studentenhuis!
Ik zag er eerst een beetje tegenop omdat het een week geleden was dat ik het gezien had en het in mijn hoofd was uitgegroeid tot een ontzettend armoedig krot. Maar dat viel echt alles mee! Deborah en ik hebben alle2 een eigen kamer in dezelfde gang, met eigen wc en douche nog wel… Al snel hebben we als ware interieurstylisten onze eigen draai eraan gegeven en nu zijn het 2 gezellige kamertjes geworden. (wat een paar sjaaltjes en tijdschriftplaatjes al niet kunnen doen)
Daarna gingen we de buurt verkennen en helaas vullen we elkaar in richtingsgevoel niet bepaald aan dus zijn we verdwaald. Stom genoeg wisten we niet hoe onze hostel heet en moesten we een uur door de 40 graden hitte ronddolen tot we het weer vonden.
Maandag hebben we mijn taken besproken en ik denk dat ik het lekker duk ga krijgen maar dat het allemaal wel goed komt. Ik moet onder andere studenten hier helpen met hun onderzoeksvoorstel, een framework maken voor mogelijke sponsoren voor het project, 2 rapporten schrijven en in kaart brengen wat er al bekend is en wat nog gedaan moet worden. Wat ook wel leuk is, is dat ik ook met iemand mee mag als die communties en patiëntenorganisaties gaat bezoeken!
Het is me deze dagen buiten de campus wel opgevallen hoe arm het hier is…Op sommige plaatsen zijn open riolen wat echt goor is en heel erg stinkt. Ontzettend veel mensen staan langs te weg te bedelen of dingen te verkopen of liggen op de grond te slapen.
Ik denk dat alle indrukken vandaag even te veel bij elkaar waren maar gelukkig zijn er leuke dingen om naar uit te kijken. Het zou ook aan een slaaptekort kunnen liggen. Want ze zijn hier misschien arm, ze kunnen hier wel lopen geinen tot diep in de nacht. De wanden zijn zo dun dat het lijkt alsof ze midden in mijn kamer staan. Gisteren leek het een rustig nachtje te worden..ik viel bijna in slaap tot ik wakker werd van harde ‘muziek’ !!! Blijkt dat de jongen tegenover mij een keybord heeft en daar graag snachts orgelakkoorden op oefent..lang leve de oordopjes!
Verder hoeven jullie je geen zorgen te maken hoor…ik voel me alweer een heel stuk beter en ik heb met deborah al wat leuke uitstapjes bedacht!
Koes van Roeees
-
10 Februari 2010 - 08:21
Jezus:
Je ziet wel weer wie er het meest om je geeft ;) hahaha..
Wat een verhaal weer. Wel blij dat je het met Deborah goed kan vinden, is toch wel stuk gezelliger dan!
Succes, en ik weet zeker dat het goed gaat komen!!
Kus van hier! -
10 Februari 2010 - 08:24
Marjolein:
Roeees! Wat een droevig verhaal, gelukkig heb je leuke dingen in de planning staan! Heel veel succes en plezier, ik hoop dat je volgende verhaaltje vrolijker is!
kus Marjolein -
10 Februari 2010 - 10:31
Oma:
hoi roos we zijn blij dat het weer een beetje beter met je gaat nu je met dat meisje bent ik ben gisteren bij de kapper geweest en toen ik vanmorgen opstond leek het wel of ik mwt mijn handen in het stop contakt had gezeten het stond recht op het is kort geknipt het is erg koud hier heel wat anders bij jou ben je al een beetje bruin liefs van oma. -
10 Februari 2010 - 13:12
Mama:
Hoi Roeeeesje,
Ja, nu begint het echte leven! Ik weet zeker dat je snel je draai zult vinden. Jammer dat je overbuurman een ander slaapritme heeft. Speelt hij wel een beetje aardig? Jip vindt het jammer dat je de houten gitaar niet hebt gekocht, had hij graag toegevoegd aan zijn verzameling instrumenten.
Hier sneeuwt het weer, dus voordat je gaat puffen van de warmte, even aan denken, bofkont!
Nou meisje werk ze vandaag en succes met het acclimatiseren.
kus mama -
10 Februari 2010 - 13:45
Eef:
Hee roosje! of roesje ;)
Pas mijn eerste berichtje op je site! maar kan je dan wel meteen een hart onder de riem steken (hoewel je zelf ook al goed aan het relativeren bent, wat een ervaren wereldreizigster ben je toch) Ik weet gewoon dat je het nog ontzettend naar je zin gaat krijgen daar en tsja door de heimwee moet je even heen! komt helemaal goed :D
Hoe zijn de andere studenten in jullie complex? en wat je allemaal gaat doen, klinkt echt super cool! ben nu alweer benieuwd naar je volgende verhaal
veel liefs eef -
10 Februari 2010 - 16:06
Paulien:
Hey Roesje!
Vervelend dat je nog zo'n heimwee hebt, maar dat komt vast wel goed! Leuk dat je nu een 'lotgenoot' hebt om samen ook leuke dingen te gaan doen!
Ben benieuwd hoe je werk straks gaat, klinkt wel erg leuk wat je moet doen! Ik weet zeker dat dat helemaal goed gaat komen met jou!
Kus -
12 Februari 2010 - 12:04
Sander:
liefie, gelukkg voel je je alweer wat beter en meer thuis!! vooral doorgaan zo! HOU VAN JE!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
