its alive!

Aan al mijn nieuwsgierige aagjes...

jaaa hier is die dan, mijn eerste verslag uit het verre, warme,gelovige en mooie Afrika.

De meesten van jullie weten dat mijn ongeduldige reishart (;)) eigenlijk ligt in Zuid Amerika. maar Afrika is in zijn eerste week al bezig met een stevige inhaalslag.

Zaterdagmiddag ben ik vertrokken en net zoals vorige keer had ik alweer enorme spijt toen ik de douane door was: eng!!
gelukkig zat ik in het vloegtuig naast mijn projectcollega John waar ik gezellig mee heb zitten kletsen.

Zeven uur, 2 films en 1 dronken rus als buurman verder kwamen we aan in Accra, de hoofdstad van Ghana. (om 8 uur savonds was het daar nog steeds 30 graden!!)
Daar werd het team (we zijn met 4 deze week) opgewacht door de chauffeur en heb ik bijna mijn papiergeld afgestaan omdat de smoes: ''give me your paper money! I am with your organisation and you will get it back in your guesthouse'' opeens heel geloofwaardig leek.
gelukkig kon een deel van me nog een beetje helder denken en heb ik het niet gedaan.

Vanuit accra is het 4 uur rijden naar Kumasi en tijdens de rit viel me op hoeveel mooier ghana is dan ik had gedacht. Het is hier hardstikke groen en iedereen heeft heel mooi gekleurde gewaden aan.

Veel tijd om heimwee te hebben had ik niet want eenmaal in Kumasi hebben we aan 1 stuk door vergaderd en gediscussierd. Deze week is namelijk de seminar van het project waaraan ik meewerk. Daarvoor waren er een aantal workshopdagen waar wij, een aantal mensen met een handicap, studenten hier die een master in Disability and Development doen,hun leraren en specialisten aanwezig.

Het was heel interessant en leuk om de verhalen van de mensen hier te horen en ik ben gelijk in het diepe gegooit en moest zelf ook een presentatie geven.

Ze zijn hier echt enorm gelovig dus elke dag begint met een uitgebreid gebed. Elke keer werd er iemand anders uitgekozen om het gebed doen dus dat was meestal het moment voor mij om opeens erg druk ergens mee bezig te zijn of om me achter mijn buurman te verstoppen :) gelukkig ben ik tot nu toe nog niet gestrikt!

Ik ben ook goed bezig met de integratie want de plaatselijke specialiteit heb ik al gegeten: foe foe (zo schrijf je dat vast niet) Dit is warme soep met een enorme deegbal en vis erin. Ik had het al bij anderen gezien en het leek me best te doen, alleen zat er bij mij natuurlijk geen klein stukje vis in maar een heel grote kop met tanden en al!!! en jullie weten dat ik in al mijn bescheidenheid nooit overdrijf ;) (ja ik heb bewijsmateriaal!)

Als afsluiting van de seminar hebben we vandaag een excursie gemaakt naar een goudmijn. Na een ellelange introductie (ghanezen houden blijkbaar erg van uitweiden en verhalen vertellen), moesten we onze mijnwerkerskleding aan.

Iedereen kreeg laarzen, een helm en een overjas. Helaas waren bij mij aangekomen de heel onopvallende blauwe jassen op en moest ik een knaloranje overal aan! aarrrggg (ja ook hier heb ik bewijsmateriaal van maar ik weet niet of ik dat met jullie wil delen) alsof ik niet al genoeg opval met mijn spierwitte lijf.

Daarover gesproken: ik denk dat ik hier wat aan mijn vetvoorraad ga doen want zoals ik me in Ecuador een enorme lompe reus voelde, val ik hier behoorlijk in het niet tussen al die mooie rondborst-en billige vrouwen.

pfoeee ik heb eigenlijk nog heel veel meer te vertellen maar denk dat ik toch maar ga slapen...

Ik ga jullie snel meer vertellen

dikke kus Roeeeeees (zo noemen ze me hier, het liefst heel vaak achter elkaar :))